Nieodwzajemniona miłość – przykładów w literaturze czy filmie można znaleźć bez liku. A w życiu codziennym? Odważnie stawiam tezę, że większość ludzi ma za sobą doświadczenie kochania bez wzajemności. Już w przedszkolu pojawiają się pierwsze zauroczenia, kiedy kilka dziewczynek wzdycha do jednego chłopca i na odwrót. Potem szkoła podstawowa, kolejne etapy nauki szkolnej i przychodzi czas dorastania, czas nastoletni. Czas intensywnych emocji i równie intensywnych miłości. Zakochanie się jest wstępem do miłości. Zakochujemy się w ogólnym szkicu drugiego człowieka. Urzekły nas cechy wyglądu zewnętrznego lub kilka cech charakteru, a resztę wypełniamy naszymi wyobrażeniami. Jest to proces bardzo szybki i nieświadomy. Jednak zdarza się, że zakochujesz się w kimś, z kim nie możesz lub nie powinieneś się wiązać. Czym jest miłość bez wzajemności? To taki stan kiedy kochasz drugiego człowieka, a on tego uczucia nie odwzajemnia, bo np. darzy cię jedynie sympatią. Przyjaźnią się od wielu lat, przy czym on w którymś momencie się w niej zakochuje. Ona zwierza mu się ze swoich kłopotów, on służy jej w każdym momencie pomocą i liczy na to, że z biegiem czasu odwzajemni to uczucie. I kiedy on decyduje się powiedzieć o swojej miłości do niej, ona kończy znajomość. Miłość bez wzajemności to jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń. Pojawia się smutek, złość, gniew, żal, a nawet chęć odwetu. Dlaczego kolejny raz zakochuję się bez wzajemności? Zakochanie bez wzajemności może być doświadczeniem jednorazowym, ale również wielokrotnym. Kiedy się zakochujesz, to zawsze w osobach, które nie odwzajemniają tego uczucia. Lub zakochuje się w tobie ktoś, kogo ty nie darzysz sympatią. Jeżeli tak się zdarza, warto się temu przyjrzeć głębiej. Dlaczego tak się dzieje? Być może wybierasz takich partnerów, którzy nie są w stanie spełnić Twoich oczekiwań, co może oznaczać, że masz nierealne wymagania, np. on ma żonę, ale nie chce od niej odejść. Być może wybierasz takich partnerów, którzy są dla ciebie w jakiś sposób destrukcyjni, np. on/ona jest uzależniony/a; stosuje przemoc fizyczną i/lub emocjonalną; jest zaburzony/a emocjonalnie. Być może wybierasz takich partnerów, którzy nie odwzajemniają Twojego uczucia, a tym samym potwierdzają to co sam/sama myślisz o sobie, np. „nie można mnie kochać”, „coś ze mną jest nie tak”. Miłość bez wzajemności – jak sobie z tym poradzić? Do miłości nikogo nie da się zmusić. Ale to co możesz w tej sytuacji zrobić, to zadbać o siebie. Przede wszystkim daj sobie czas na przeżywanie wszystkich emocji i uczuć jakie się pojawią. Znajdź sposoby na odreagowywanie tego co przeżywasz, ale w formie konstruktywnej, np. bieganie; każda forma aktywności, która ci służy; wyjście do kina itd. Potrzebujesz mądrej osoby, która będzie dla ciebie wsparciem oraz pomoże ci trzeźwo spojrzeć na człowieka, który obudził w tobie uczucia np. przyjaciel/przyjaciółka, siostra, terapeuta. Jeżeli rany po nieodwzajemnionej miłości są nadal niezabliźnione lub doświadczenie to powtarza się wielokrotnie warto udać się do psychoterapeuty i wspólnie poszukać źródeł tego stanu rzeczy. Przez życie idziemy z konkretnym przekazem, który dostajemy od rodziny, pochodzenia. Przekaz dotyczący siebie, innych ludzi, świata, ale również związków, w tym partnerów jakich sobie wybieramy. Warto przeanalizować dotychczasowe relacje, bo może się okazać, że tkwisz w schematach uczuciowych. Wybierasz podobny typ kobiet lub mężczyzn, którzy są dla ciebie pociągający, ale nie nadają się do stworzenia długotrwałej i wzajemnej relacji. Może się okazać, że nie musisz ponownie cierpieć. Specjalizuje się w terapii zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych i zaburzeń osobowości. Wspiera klientów w procesie dążenia do równowagi psychofizycznej, polegającym na rozumieniu swoich emocji i potrzeb, umiejętności dbania o siebie oraz godzenia życia prywatnego z rozwojem zawodowym. Czytaj więcej…

#21 Napisano 15 sierpień 2012 - 23:08 to jak ty rozumiesz zakochanie ..bo ono ..jest rózne ....takie mam teraz odczucie ,ze masz 15 lat ..lub 17 lat ..bo to by na to wygladało ..taka jest dojrzałosc tego uczucia na tym etapie wiekowym ...liczy sie tu i teraz ...takie nastoletnie zakochanie ...bo kazdy dojrzały mezczyzna zakochujac sie w kobiecie .. mysli by ja zatrzymac ...chyba ,ze mówisz o platonicznym uczuciu ...Zgadza się, zakochałem się i chciałbym tę kobietę przy sobie zatrzymać (bo ją kocham). Myślę o tym, żeby ją zatrzymać. Ale nie ma sensu, żebym myślał teraz o dzieciach albo o wspólnej starości, niby w jakim celu, skoro dziewczyna nie odwzajemnia uczucia? W tej chwili myślę o związku, a o pochodnych związku mogę myśleć gdy już w tym związku będę. Prosty ciąg przyczynowo-skutkowy! Czy jeszcze coś jest nie jasne? Do góry #22 Gość_eric_* Napisano 15 sierpień 2012 - 23:24 platon pełną parą jak na widelcu gpplus: to co Kalina napisała o facetach, (ale + niezależnie od płci) , to choćby na przykład ja. Teraz mam inne życie, nie wszystkie rany można nazwać bliznami, ale faktem jest, że od sedna sprawy się uwolniłem. Ktoś kto programował nasze życie, nie ustanowił takiej zasady, że idealizm i uczucia tak silne, że aż szalone, są dla nas bezpieczne. Smutny to dla mnie temat, więc nie napiszę wiele. Żyj i czekaj na przypadek losu, w którym chęć bycia z kimś sprawi, że zrobisz krok w tą dobrą stronę. Potem będzie z górki. Możesz spróbować leczyć swoje uczucia, choć tutaj chodzi pewno o ich głębsze zrozumienie, ale co tu więcej rozumieć przy platonicznym uczuciu. Można tylko je pielęgnować czytając i oglądając różnorakie piękno tego świata i łącząc je w głowie z danym uczuciem. Na Twoim miejscu bym unikał tego, sam już wiesz i piszesz, że to Cię wykańcza. To ile w końcu masz lat? Nikt nie zamierza i nie zamierzał tutaj z wieku robić jakiejś szopki, czy negatywnego czynnika. Tak po cichu, mój system wczesnego rozpoznawania, na podstawie Twojego 'problemu', twierdzi, że jesteś spoko gość. To znaczy, że masz szansę, że kiedyś jakaś fajna kobieta, tak samo będzie twierdziła o Tobie. Co nie znaczy, że jestem kobietą. Co nie znaczy, że Cie podrywam. Co w ogóle nic nie miało znaczyć o mnie Do góry #23 molenka molenka Molly Administrator 14406 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 07:51 z tym Platonem byłabym ostrożna, bo podobno to nie tak do końca było, a facet miał dobry PR tylko ja akurat rozróżniam zakochanie i kochanie kiedy wspominam niektóre łopoty mojego serca z przeszłości, to nadal czuję rozdygotanie, bardzo przyjemne, ale nic z tego nie wynika teraz jestem w związku, kocham, czuję się kochana, chcemy się wspólnie zestarzeć, ale nie ma ten stan nic wspólnego z w/w łopotami bo teraz WIEM, z kim jestem, czuję to codziennie, daję siebie i przyjmuję dla siebie, nie żyję wyobraźnią, a konkretami, codziennymi doświadczeniami, problemami, trudnościami, itd to nie ma nic wspólnego z zakochaniem! współczuję Ci Gplus stanu duszy, ale niestety sam się nakręcasz, choć rozumiem, że nie tak łatwo przestać... terapia owszem, inteligencja terapeuty - owszem, ale przede wszystkim emocjonalną musi mieć na wysokim poziomie namawiam Cię na terapię mimo Twojego podejścia, bo wydaje mi się, że w tej chwili jesteś w stanie stworzyć tylko toksyczny związek ale mogę się mylić Do góry #24 gplus Napisano 16 sierpień 2012 - 11:14 Co do miłości platonicznej - częściowo ma to takie cechy, częściowo nie. Zależy jaką przyjmiemy definicję, w internecie na ten temat jest straszny bałagan. Znaliśmy się kilka lat wstecz (zanim się zakochałem) więc nie można powiedzieć, że to są wzdychania do osoby, której wnętrza nie znam (jak wzdychania nastolatki do aktora z telewizji - takie przykłady miłości platonicznej znajduję w internecie). Nie była/nie jest to też sytuacja niemożliwa do spełnienia (typu miłość do nauczycielki), dziewczyna w pewnym okresie znajomości nawet była zainteresowana moją osobą (nie w charakterze przyjaciela) ale jej się odwidziało jak poznała mnie bliżej (u mnie wręcz przeciwnie). Byliśmy w podobnym wieku, w podobnej sytuacji osobistej itp. Dalej czytam, że miłość platoniczna ma charakter relacji przyjacielskiej, coś w tym jest ale to wynika z faktu ze byliśmy niemal przyjaciółmi zanim się zakochałem więc relacja przyjacielska to przyczyna, a nie opis moich potrzeb w stanie miłości/związku itd. Także wystarczy dobrać sobie odpowiednie kryteria - ileś tam z całej grupy opisanych w internecie - i wyjdzie na tak albo na nie, zależy od definicji którą przyjmiemy, tak więc każdy co nie powie, to będzie miał racje. Dla mnie nie ma większego znaczenia czy jestem zakochany nieplatonicznie czy platonicznie, wiem co czułem i co czuję. PS. Rozróżniam zakochanie i kochanie. Kochałem, ale już nie kocham. Nadal jestem zakochany. Rozróżniam te stany. Problem wg mnie leży w zakochaniu czego dotyczy temat. Stany te mogą występować łącznie i rozłącznie (pojedynczo). Być może inne organizmy żywe tego samego gatunku definiują a może nawet przeżywają zakochanie (chemia? fascynacja? uzaleznienie?) i kochanie (prawdziwa miłość) zupełnie inaczej, nie ma sensu o tym dyskutować w tym temacie. Ja rozróżniam. Użytkownik gplus edytował ten post 16 sierpień 2012 - 11:20 Do góry #25 molenka molenka Molly Administrator 14406 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 11:58 a chcesz się uwolnić? bo zrozumiałam, że to uczucie do dawnej koleżanki Cię zniewala... pytanie (do Twojego wnętrza kierowane), czy chcesz się od tego uwolnić, czy nie jeśli tak, to niestety chyba tylko przy pomocy terapeuty i choć nie ma gwarancji, że się uda, są duże szanse na powodzenie operacji Do góry #26 matrix matrix Zadomowiony Grupa z ograniczeniami 11770 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 15:36 Minęło już 10 lat. 10 lat temu zakochałem się. Robiłem co spotrafiłem, ale uwodziciel ze mnie kiepski i uczucie pozostało bez wzajemności. Moja koleżanka, dobra koleżanka. Musieliśmy przestać się widywać bo byłem w tragicznym stanie psychicznym. Przeszedłem z tegoż powodu dwie depresje. Pewnie za jakiś czas będzie następna. Na zdrowiu fizycznym (serce) też trochę podupadłem, najwyżej krócej pożyję, to chyba na koleżanki nie tylko unikam ale w ogóle jej nie widuję. Od wielu wielu wielu wielu wielu lat z nią nawet nie rozmawiałem, nawet przez internet. Wymazałem numer z komórki, skasowałem smsy. Wszystko to, aby szybciej przeszło... Według rad...Gdy widzę na ulicy podobną dziewczynę, ale jest jeszcze zbyt daleko żebym rozpoznał czy to ona czy ktoś przypadkowy, serce zaczyna mi mocniej walić, organizm wariuje... Po prostu nadal jestem zakochany. Takie normalne objawy. Niestety zakochanie nie przechodzi, czas nie pomaga. Wiele razy myślałem żeby się do niej znowu odezwać, ale co ja jej powiem. Że mi przeszło? - Znajomość w układzie koleżeńskim mnie zabije w kilka miesięcy. Że mi nie przeszło? - weźmie mnie za jakiegoś psychola i ucieknie... Mogę nic nie mówić i pokazać się jako inna osoba, w końcu tyle lat minęło. Ale jak się nie uda ryzykuję ciężką depresją, może życiem. Nawet żadnych doświadczeń nie nabyłem z kobietami w tym czasie więc przygotowanie mam beznadziejne... Nie było łatwe poznać inną dziewczynę gdy się jest mocno zakochanym. Jak wylizałem się z pierwszej depresji ona była akurat w związku więc nie miałem szans, niedługo potem wpadłem w następną depresję, znowu człowiek-wrak, znowu trzeba miesiącami czy latami wracać do normalnego życia...Życie nie ma żadnego sensu. Po co tak kochać kogoś bez wzajemności, czemu to ma służyć? Nikt mnie nie rozumie, nawet nie mam z kim rozmawiać. Nikt z kim rozmawiałem czegoś takiego nie przeżywał. Każdy mówi: chłopie kilka miesięcy i mi przeszło. Więc to ja jestem niedostosowany, nie na ten świat...jestes inteligenty ..i mysle ,ze zdajesz sobie sprawe ..ze zwiazek z nia jest juz nierealny ...moze masz inny problem ...nie zakochanie ...tylko strach przed innymi kobietami ..bo w sumie nie wierze ...ze przez 10 lat ...nie spotkałes nikogo ..moze zamkniety jestes na kobiety ..bo ta pierwsza przysłania ci widok na inne ... Do góry #27 Gość_toy__* Napisano 16 sierpień 2012 - 16:46 może idealista...? Do góry #28 matrix matrix Zadomowiony Grupa z ograniczeniami 11770 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 17:39 może idealista...? a moze .. masochista ? Do góry #29 Gość_toy__* Napisano 16 sierpień 2012 - 20:50 nie wiem jak to się fachowo nazywa, ale znam osoby które latami trwaja w niekorzystnych relacjach powodujących cierpienie Do góry #30 matrix matrix Zadomowiony Grupa z ograniczeniami 11770 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 20:52 a moze archiwista ... Do góry #31 anek1987 anek1987 Nowy uczestnik Bywalec 101 postów Płeć:Kobieta Lokalizacja:Warszawa @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 21:59 Rozumiem, że ona nie wie o Twoim nieustającym uczuciu do niej, bo jak piszesz nie masz z nią kontaktu? Może warto by było jednak spotkać się z nią i powiedzieć jej o tym...? Może jak prosto w twarz usłyszysz, że nie ma szansy na związek to obudzisz się. Minęło już tyle czasu, ona na pewno też się zmieniła i być może jakbyś ją zobaczył to dostrzegłbyś, że nie jest taka idealna... "jesteś w moim tętnie...we mnie powstajesznajgłębiej i każdy oddech, który na mrozie krzepnieprzypomina ze jesteś, ze znow odszedłeś ode mnie" Do góry #32 pawel83 pawel83 Nowy uczestnik Bywalec 72 postów @Przywołaj Napisano 16 sierpień 2012 - 23:07 Kochanie to choroba/narkotyk, miłość to miłość. Do góry #33 Dzika Dzika Nowy uczestnik Bywalec 1 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 10 listopad 2012 - 23:49 Witaj gplus, a ja uderzę w inną nutę. Sama jestem mężatką, mam 2 dzieci, mój mąż (i przy okazji my wszyscy) cierpi na depresję "odmiany męskiej" (patrz książka "Nie chcę o tym mówić"). Ale nie o tym tu chciałam, choć wydaje mi się, że tym bardziej zaskakująca będzie moja odpowiedź. Otóż jestem zdania, że jak najbardziej powinieneś i masz prawo do nawiązania z "Rzeczoną" kontaktu. Uważam, że niezależnie od jej obecnej sytuacji rodzinnej (ilość dzieci, jakość jej ewentualnego związku), masz prawo do nieukrytego przed jej ewentualnym partnerem spotkania się z nią i wyłożenia kawy na ławę. Może to dać efekt oczywiście wszelaki, ale o ile od razu podkreślisz, że nie chcesz wykorzystywać tą sytuacją jej ewentualnego chwilowego zachwiania w jej związku, i że o ile nawet miałaby ochotę na coś "jednorazowego", to że tego nie chcesz i że chodzi Ci po prostu o to, by wiedziała, co się z Tobą dzieje i może poradziła, co JEJ zdaniem, powinieneś zrobić tudzież by miała tego świadomość, dlaczego zerwałeś kontakt. Uważam, że tylko ona może Ci pomóc, że tylko kontakt z nią może pomóc. Nie za bardzo widzę tu pole do popisu dla terapeuty. Bo niby o co by chodziło: żeby Ci wbił do głowy, że oszalałeś? Podkreślam jednak, że spotkanie z tą dziewczyną musiałoby mieć moralnie poprawny charakter, żadnego alkoholu, spotkań pod nieobecność męża itd. I absolutnie nie kwalifikowałabym Cię jako "wariata", ani nawet człowieka, któremu potrzebna terapia w tej kwestii. Po prostu: kobieta mogła być dla Ciebie cudowna a coś takiego nie zdarza się często. Poza tym, jeśli znałeś ją przez kilka lat, to raczej miałeś okazję dowiedzieć się, czy "merytorycznie" Cię zachwyca czy nie i wierzę Ci, że bazujesz na solidnych podstawach. Sama miałam kiedyś chłopaka, który oświadczył, że jeśli nam się nie uda (byliśmy razem 3 lata), to ożeni się dopiero za jakieś 10 lat i to "tylko" po to, by mieć z kimś dzieci a mnie będzie kochał zawsze. Zastanawiam się czasem, czy to się ziściło, ale wtedy przynajmniej tak odczuwał i ja mu wierzyłam i - może o dziwo - nadal w to wierzę. Minęło dobre 15 lat od tamtej chwili i od prawie tyluż lat nie mamy kontaktu, by nie ranić mojego obecnego partnera i by była dziewczyna mojego obecnego partnera nie raniła mnie (słowem podjęliśmy z mężem decyzję, że nie utrzymujemy kontaktu z "byłymi", stąd nie wiem, czy mój były chłopak nadal przy mnie emocjonalnie "obstaje", czy też może zapomniał nawet, jak miałam na imię). Jeżeli zdecydujesz się na opisany przeze mnie krok, to życzę Ci powodzenia, dużo mądrości i empatii ze strony Twojej Fascynacji. Ja osobiście w każdym razie nie miałabym nic przeciwko, żeby tego typu kolega zgłosił się do mnie. W żadnym wypadku nie odebrałabym tego typu "akcji" jako objawu niedojrzałości, wręcz przeciwnie. Zakochiwać się i skutecznie odkochiwać w interwałach rocznych czy krótszych to nie sztuka, trwać przy jednej pomimo odrzucania przez tyle lat, to dopiero coś! Na pocieszenie napiszę Ci też, że mam sąsiada, który ma ponad 80 lat, parę lat temu został wdowcem, i rok temu ożenił się ze swoją tzw. pierwszą miłością (oczywiście także panią w jego wieku). Irracjonalne? A jednak prawdziwe! Do góry

Kiedy pojawia się pytanie dotyczące miłości - jak kochaliśmy kiedyś, a jak dzisiaj, jak kochają nastolatki, jak ludzie dojrzali etc. - stajemy przed potężnym zagadnieniem. Z zakochaniem jest prościej. Wiemy, czym się objawia: brakiem apetytu, bezsennością, przyrostem energii, kłopotami z koncentracją, uporczywymi myślami o obiekcie zakochania, tęsknotą. Czy wiemy, czym objawia się miłość? U każdego zakochanego przebiega to podobnie - objawy są jedynie mniej lub bardziej nasilone. Zbliżone jest też to, co dzieje się pod spodem, czyli chemia odpowiedzialna za reakcje organizmu: PEA (fenyloetyloamina), zwana narkotykiem miłości, adrenalina, noradrenalina, testosteron, endorfiny, oksytocyna, wazopresyna – wydzielają się u każdego zakochanego. A jak jest z miłością? Wiemy, że często bywa mylona właśnie z zakochaniem i namiętnością. Bo czy miłość to uczucie? Czy może decyzja? Czy miłości bliżej jest do trzepotu serca czy może do przyjaźni? Zagadnieniem miłości filozofowie, badacze i naukowcy zajmują się od wieków i nadal nie ma wśród nich zgodności. My przyjrzymy się bowiem zakochaniu i miłości z punktu widzenia płci – mężczyzny i kobiety, a naszym odniesieniem nie będą naukowe definicje, a indywidualne poczucie, że "jestem zakochany/-a", "że kocham". Zakochana kobieta, zakochany mężczyzna Wokół mężczyzn i kobiet w kontekście zakochania i miłości narosło wiele mitów. Np. istnieje dość powszechne przekonanie, że to kobiety zakochują się częściej i mocniej, że silniej to przeżywają, że są bardziej wylewne oraz bardziej wrażliwe, stąd łatwo złamać im serce. Badania* jednak przeczą powyższym założeniom. Wynika z nich, że: 1. Mężczyźni zakochują się częściej W ankietach badawczych mężczyźni deklarowali, iż zakochani byli kilka razy w życiu. Kobiety – jedynie raz. Badacze powyższe zjawisko tłumaczą tym, że kobiety – znacznie częściej niż mężczyźni – przywiązane są do mitu "tego jedynego". Stąd, być może, związków, które nie przerodziły się w coś trwałego, kobiety nie uznają za godne nazywania miłością czy choćby zakochaniem. Mężczyźni z kolei z większą łatwością dopuszczają myśl, że kochać można wiele razy. No więc jak coś czuli, to czuli. Czas, który zdarzył się po, nie weryfikuje minionych związków – tak jak w przypadku kobiet. 2. Mężczyźni wierzą w miłość od pierwszego wejrzenia częściej niż kobiety 20 proc. mężczyzn deklaruje, że zdarzyło im się zakochać od pierwszego wejrzenia. Mężczyźni twierdzą, że wystarczy im zaledwie kilka godzin (w innych badaniach jest mowa o kilku tygodniach), aby móc stwierdzić, że są zakochani. Kobiety są bardziej ostrożne w deklaracjach. Potrzebują na to, co najmniej paru dni (w innych badaniach – paru miesięcy, ale jest to zawsze dłużej niż mężczyźni). Gdy zapytało respondentów o to, czy zdarzyło im się zaangażować emocjonalnie, już po pierwszym spotkaniu jedynie 19 proc. kobiet i aż 30 proc. mężczyzn zadeklarowało, że miało to w ich życiu miejsce. Naukowcy łączą te odpowiedzi z faktem, że mężczyźni bardzo mocno reagują na bodźce wzrokowe. Kobieta albo im się podoba, albo nie. Natomiast ocena, jakiej dokonują kobiety, jest znacznie bardziej złożona. Jest wiele różnych kryteriów, jakie mężczyzna "musi" spełnić oraz wiele różnych czynników, które kobieta uwzględnia. 3. Mężczyźni potrafią bardzo silnie przeżywać swoje zakochanie Silniej niż kobiety. Aż połowa badanych mężczyzn czuła się kiedyś "pijana z miłości". Kobiety były w swych ocenach ostrożniejsze. 4. Mężczyźni są pewniejsi swoich uczuć niż kobiety Gdy poproszono poddającym się badaniu mężczyznom i kobietom o wyznaczenie skali (1-10) swoich uczuć do partnera/partnerki, większość mężczyzn (70 proc.) zaznaczyła 8. Kobiety były bliższe środkowi skali. 5. Mężczyźni są bardziej przywiązani do swoich partnerek Ponad połowa mężczyzn (60 proc.) chce spędzić ze swoją partnerką resztę życia. To samo deklaruje jedynie 40 proc. kobiet. 6. Mężczyźni częściej niż kobiety przyznawali się do kochania bez wzajemności i nieszczęśliwej miłości 7. Mężczyźni bardziej cierpią po rozpadzie związku Taki wniosek wysnuli naukowcy po przeanalizowaniu statystyk dotyczących samobójstw. Mężczyźni osiem razy częściej odbierają sobie życie z powodu zawodu miłosnego. Wieczni łowcy Naukowcy zauważyli jeszcze jedną różnicę dotyczącą zakochanych mężczyzn i kobiet. Ponoć oksytocyna, która wydziela się w naszych organizmach pod wpływem zakochania, inaczej działa na mężczyzn, inaczej na kobiety. Kobiety pod jej wpływem pragną budować, przynależeć. Z kolei mężczyzna staje się myśliwym. Zakochany mężczyzna relację z kobietą traktuje poniekąd jako przestrzeń do zdobywania. Chce kobietę "upolować", pokonując w tym także rywali i konkurentów. Niektórzy mężczyźni uruchamiają ten instynkt wobec wielu kobiet w myśl zasady: ta już zdobyta, pora na kolejne. Ale mężczyzna potrafi też skanalizować tę potrzebę wobec jednej kobiety – swojej partnerki. Istnieje jednak ważny czynnik, który może to mężczyźnie ułatwić. I tu dobra wiadomość dla kobiet – mamy na to wpływ. Kiedy mężczyzna czuje, że jego kobieta jest "zdobyta nie do końca", będzie chciał dokończyć dzieła. Dlatego tak ważne jest, aby kobieta była nieco niedopowiedziana, nie do końca rozumiana, lekko osobna, owiana mgiełką tajemnicy. A przede wszystkim, aby istniała niezależnie od mężczyzny. Taka postawa kobiet bywa dla mężczyzn irytująca, ale znacznie bardziej pociągająca. Taki mężczyzna zechce uruchomić swój instynkt łowcy wobec cały czas tej samej partnerki, która lekko mu "się wymyka". Mniej słów, mniej miłości? Tyle naukowcy. A co na to praktyk? Zdecydowanie zgadzam się, że istnieje przekonanie wśród moich klientek i pacjentek, że mężczyźni ich nie kochają i że mają oni kłopoty z zaangażowaniem się w związek. Jednocześnie od moich męskich klientów i pacjentów dowiaduję się, że powyższe przekonania potrafią być wobec nich mocno krzywdzące. Mężczyźni potrafią się zakochać. I to mocno. Potrafią też to zakochanie przeżywać. Mówią o nim po prostu mniej otwarcie niż kobiety. Niewątpliwie mężczyźni nie są z kamienia i przeżywają, gdy zostają odrzucani czy porzucani. Mężczyźni kochają. Nie wiem, czy bardziej niż kobiety. Jestem ostrożna w takich porównaniach. Zakochujemy się i kochamy różnie, a płeć jest tylko jednym z czynników, które mają na to wpływ. Równie ważne są doświadczenia z domu rodzinnego, przekazy rodzicielskie i doświadczenia rówieśnicze w wieku dojrzewania. Nie mniej istotne są takie czynniki jak kultura, w której żyjemy czy tzw. czasy. Dlatego też ja nie będę wartościować tego, która z płci "coś bardziej", a która "coś mniej". Jedno jest pewne: mężczyźni czują i kochają, kobiety czują i kochają. Jeśli mamy kłopot z odczuwaniem miłości lub też wybieramy partnerów, którzy mają z tym kłopot – nie zganiajmy niczego na płeć (kobiety, jak wynika z badań, już na mężczyzn zgonić nie mogą, a mężczyznom zalecałabym, mimo wszystko, ostrożność), ale spójrzmy na całokształt kontekstu. A potem? Cóż, do pracy nad sobą. * Badania CBOS, naukowców (dr Adrew Galperin, dr Martie Haselton z Uniwersytetu w Kaliforni, Davida Gellena, Arthura Arona, Davida Bussa, na zlecenie C-Date, i inne. Tekst powstał w ramach wspólnej akcji i Agata Wilska to psycholog, mediator. Prowadzi indywidualną pomoc psychologiczną i psychoterapię, grupy wsparcia oraz warsztaty rozwoju osobistego. Z zamiłowania radiowiec. Jako konsultant współpracuje z kilkoma rozgłośniami w kraju oraz prowadzi własny Magazyn Psychologiczny "Ego Psychologii". Trener w Centrum Rozwoju Holis. Źródło:

Podobno nieodwzajemniona miłość jest najsilniejszym uczuciem, bo jedna osoba musi kochać za dwoje… Miłość bez wzajemności to najbardziej traumatyczne przeżycie, którego doświadcza niemal każdy człowiek. Jakie są przyczyny takiego uczucia? Jak można się wyleczyć z nieodwzajemnionej miłości? Nieodwzajemniona miłość może przytrafić się każdemu, bez względu na płeć, wiek i doświadczenie życiowe. Jedno przypadkowe spotkanie, spojrzenie, gest, wypowiedziane słowa w taki, a nie inny sposób mogą spowodować, że zauroczysz się tak bardzo, iż w końcu zdasz sobie sprawę, że kochasz tę drugą osobę. Niestety, niekoniecznie ona musi kochać ciebie. Dlaczego tak się dzieje? Czy z nieodwzajemnionego uczucia można się wyleczyć? Przeczytaj artykuł o „platonicznej miłości”. Zobacz także: Jak przestać kochać? Czy jest to w ogóle możliwe?Czym jest nieodwzajemniona miłość? Nieodwzajemniona miłość jest specyficznym stanem zakochania. Potocznie określa się ją jako „miłość platoniczną”. Ma dwie formy. Pierwsza dotyczy zauroczenia - głównie w gronie nastolatek, które zakochują się w swoich idolach: piosenkarzach, aktorach itp. Druga sytuacja jest zupełnie realna i może przytrafić się każdemu. Gdy jest to stan, który odbierasz jako przyjemne zauroczenie daną osobą, nie masz żadnego powodu, by się martwić. Zazwyczaj zauroczenie mija samoistnie. Problem pojawia się wtedy, gdy uczucie nie słabnie, a wręcz nasila się, ale wciąż jest nieodwzajemnione przez drugą stronę. Zobacz także: Śniła Ci się miłość? Koniecznie sprawdź, co oznacza sen o miłości?Co oznacza “miłość platoniczna”? Pojęcie „miłości platonicznej” wywodzi się z nauk Platona - filozofa greckiego. Ideę tę Platon opisał i wyjaśnił w jednym ze swoich najważniejszych dzieł, dialogu „Uczta”. Zgodnie z poglądami i naukami filozofki Deotymy, które wyjaśnił podczas opisanej dyskusji Sokrates, a które podzielał również Platon, miłość ma charakter stopniowalny. Najniższy poziom to miłość cielesna - Eros, która rodzi się poprzez zapach (udowodnione naukowo działanie feromonów męskich oraz żeńskich). Poznanie ciał służy odkryciu idei Piękna, które ma charakter już bardziej duchowy niż cielesny. I tak rodzi się chęć poznania aspektu duchowego związku i obcowania bardziej z duszą partnera niż z jego lub jej ciałem fizycznym. Platon określił ten ostatni rodzaj miłości jako Philos, czyli przyjaźń. Jest to uczucie, któremu nie towarzyszy pożądanie. Aspekt duchowy prowadzi do poznania Dobra - idei najwyższej w hierarchii Platona. Miłość najwyższą Platon nazywał Agape - uczucie bezinteresowne, pełne oddania. W renesansowej recepcji filozofii Platona była to miłość do drugiego człowieka, ale rozumiana przez pryzmat Boga - Absolutu. W potocznym ujęciu wyrażenie „miłość platoniczna” przekracza cielesność, ale też oznacza nieodwzajemnione uczucie. Zobacz także: Śniło Ci się, że ktoś wyznał Ci miłość? Koniecznie sprawdź, co oznacza ten sen!Dlaczego miłość nieodwzajemniona jest jednostronna? Nieodwzajemniona miłość nie jest przyjemnym uczuciem. To trauma, która może przejść w głęboką depresję, a w najgorszym układzie nawet zakończyć się śmiercią nieszczęśliwie zakochanej osoby. Kiedy już zakochasz się „nieszczęśliwie”, postaraj się na początku zrozumieć, dlaczego zauroczenie które ty odczuwasz w stosunku do drugiej osoby nie jest przez nią odwzajemniane. Scenariuszy tej sytuacji może być wiele. Najczęstsze to: Sytuacja, w której darzona uczuciem osoba, nie wykazuje żadnego zainteresowania. Jest związana relacją z inną osobą. Może to być układ partnerski lub rodzinny. Nie wie, że ktoś darzy ją silnym uczuciem. Zobacz także: Po czym poznać, że jesteś litromantyczny? Być może związek nie jest dla ciebieDlaczego nieodwzajemniona miłość tak boli? Miłość jest jednym z najsilniejszych uczuć, jakiego doświadcza człowiek. Zakochanemu dodaje energii, siły oraz zapału do aktywności. Ma wpływ na reakcje i zachowanie. Dlatego odrzucenie wywołuje bardzo silny stres. Pojawiają się również głębokie zmiany emocjonalne. Nie rozumiesz sytuacji, że ktoś kogo tak kochasz, nie chce ciebie, odrzuca uczucie i staje przeciwko tobie. Wtedy pogarsza się twój stan psychiczny. I tak naprawdę nie wymyślono jeszcze skutecznego lekarstwa na tę traumatyczną sytuację. Możesz przyjmować antydepresanty, chodzić na terapię, ale wszystko przynosi tylko chwilową ulgę. Jedyną prawdziwą pomocą jest czas. Dlaczego? Ponieważ nikt nie okiełznał jeszcze miłości. To bardzo złożona emocja, która silnie działa na mózg zakochanego, zmieniając jego zachowanie, myślenie i postrzeganie świata. Działa jak narkotyk. Bliskość ukochanej osoby wywołuje euforię. Wydziela się hormon szczęścia - dopamina. Gdy miłości zabraknie - jesteś zwyczajnie na głodzie. Rodzą się trudne emocje i myśli, a samo poczucie straty cię przygniata. Nieodwzajemniona miłość to przeżycie zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Zobacz także: Przyjaźń damsko-męska - czy jest możliwa? Jakie są jej zalety i wady?Psychologia odrzucenia krok po kroku Jak wykazały badania, w momencie odrzucenia miłości, rodzi się nie pustka, ale nienawiść i wściekłość, które są, tak samo jak miłość, bardzo wyrazistymi uczuciami. Osoba, która je doświadcza wydaje się być zwyczajnie niepoczytalna. W pierwszym etapie odrzucenia pojawia się silny ból, poczucie niezrozumienia i niesprawiedliwości. Pogorszeniu ulega stan psychiczny, a najszczęśliwsza osoba na świecie staje się w jednej chwili wrakiem człowieka. Nie potrafi sobie poradzić z odrzuceniem. Doświadcza poczucia bezsensu swojego istnienia. Odczuwa ból emocjonalny i fizyczny. Zmiany psychosomatyczne są dostrzegalne na zewnątrz. Odczucia są zbliżone do tych, gdy umiera bliska osoba. Dlatego nieodwzajemniona miłość to strata kogoś bardzo bliskiego, a zachowanie odrzuconej osoby można określić jako przeżywanie żałoby. Drugi etap wiąże się z frustracją i pogłębieniem rozpaczy. Zakochanego nadal do działania motywują uczucia. Pojawiają się pytania bez odpowiedzi, a niezrozumienie sytuacji jest coraz większe. Emocje budzą gniew i wściekłość, które są skierowane na osobę, która odrzuciła miłość lub na odrzuconego. Złość może też być wyładowana na każdym obiekcie, który znajdzie się w pobliżu. Wybuchy złości są wynikiem silnego napięcia emocjonalnego. Trzeci etap ma miejsce dopiero pewnym czasie, który jest indywidualny dla każdego. Emocje się wyciszają, frustracja maleje, a do głosu dochodzi rozum i myśli, które pozwalają zrozumieć, dlaczego pojawiło się odrzucenie. Czas zależy od wielu czynników. Decydują tu cechy osobowości, siła uczucia, wiek, płeć itp. W tym czasie stabilizowania się emocji oraz powrotu do równowagi stanu psychicznego ważne jest wsparcie przyjaciół i bliskich. Zobacz także: Przyjaciel to prawdziwy skarb. Zobacz najpiękniejsze wiersze o przyjaźniRozstania - jak wyleczyć się z nieodwzajemnionej miłości Każde rozstanie wiąże się z silnymi emocjami, a tym bardziej, gdy jest to miłość nieodwzajemniona. Jak się odkochać i jak żyć samemu? Nie śpiesz się. Nie zapomnisz o kochanej osobie z dnia na dzień. To trwa miesiąc, pół roku, a nawet lata. Jednak każdego dnia zaczniesz myśleć o niej coraz mniej. Jak najczęściej przypominaj sobie te wszystkie straszne rzeczy, które twój „eks” robił i mówił do ciebie. Pamięć o złych rzeczach pozwoli ci wyeliminować z twojego życia przedmiot nieodwzajemnionej miłości. Pozbądź się wszystkiego, co przypomina o ci osobę obdarzoną uczuciem. Umieść wszystkie rzeczy w pudełku, włóż je na dno szafy lub odeślij tej osobie. Pracuj nad sobą i swoim rozwojem. Znajdź sobie hobby. Przestaniesz się skupiać na kimś, kto nigdy nie zasłużył na twoją miłość. Rozmawiaj z przyjaciółmi, a najlepiej z osobą, która znajduje się w podobnej sytuacji. Wspierajcie się wzajemnie, to naprawdę pomaga. Naucz się być tylko ze sobą i określ swoje potrzeby i priorytety, wtedy właściwa osoba zjawi się na pewno w twoim życiu, a miłość wróci i przyniesie szczęście. Nieodwzajemniona miłość jest bardzo trudnym doświadczeniem, ale na swój sposób wzbogaca ludzi duchowo. Dotkliwy ból minie, a ty po prostu zrozumiesz, czym jest prawdziwa miłość.

Za oknem zimno, u niektórych pada. Niektórzy już myślą o tym, że kwestią czasu jest pojawienie się kataru, przeziębienia. Brrr. Nic przyjemnego. Ale przeziębieniu można zapobiec, wystarczy do swojej diety bardziej świadomie włączyć produkty, które dbają o nasze zdrowie. 16 produktów, które warto jeść, gdy na dworze zimno, a my obawiamy się przeziębienia Cytryna Witamina C skraca przeziębienie co najmniej o jeden dzień, jeśli zaczniemy dostarczać ją naszemu organizmowi przy pierwszych objawach, dlatego tak ważne jest uwzględnienie jesienią w swojej diecie cytryny, nie zapominajcie o niej. Najlepiej codziennie rano pijcie wodę z cytryną. Jogurt Jogurty, kefiry zawierają mnóstwo probiotyków, które są pożytecznymi szczepami bakterii pomagającymi w trawieniu i w problemach żołądkowych. To jednak nie wszystko. Ostatnie badania wykazały, że jedzenie jogurtów pomaga zmniejszyć ryzyko infekcji górnych dróg oddechowych. Czosnek Czosnek zawiera związek siarki zwany allicyną, który wytwarza silny przeciwutleniacz mający kluczowe znaczenie w walce z przeziębieniem. Działa najsilniej, kiedy jemy go na surowo. Ciemne zielone liście Im ciemniejsza zieleń warzyw tym lepiej, to jeden z najzdrowszych pokarmów, jakie możemy dostarczyć naszemu ciału. Przykładowo jarmuż jest pełen składników odżywczych, w tym witaminy K, A i C, z których wszystkie pomagają nam zachować zdrowie. Marchew Marchew i inne pomarańczowe warzywa, takie jak słodkie ziemniaki, zawierają wysoki poziom beta-karotenu, który jest przekształcany przez nasz organizm w witaminę A. Witamina ta odpowiedzialna jest za nasze zdrowie i walczy z przeziębieniem: pomaga utrzymać silny układ odpornościowy i utrzymuje w zdrowiu błony śluzowe w nosie i gardle. Tłusta ryba Wiadomo, że kwasy tłuszczowe omega-3 zmniejszają stan zapalny w organizmie. Tłuste ryby, takie jak tuńczyk, łosoś i makrela są bardzo bogate w dobry tłuszcz i mogą zapobiegać przeziębieniom i poważniejszym chorobom. Nasiona kopru włoskiego i anyżu Zarówno nasiona kopru włoskiego jak i anyżu są naturalnymi środkami wykrztuśnymi, a także mają właściwości antybakteryjne, które ułatwiają kaszel. Koper można spożywać na surowo lub prażony, a z nasion przygotować herbatę. Chude białko Chude białko, czyli kurczak, indyk i schab, nie tylko pomaga w budowaniu mięśni, ale także w budowaniu przeciwciał, które zwalczają infekcje. Jajka Jajka są bardzo bogate w cynk – wzmacniacz odporności. Udowodniono, że skraca czas trwania przeziębienia, więc jedz jajka, kiedy poczujesz, że nadchodzi przeziębienie. Grzyby Grzyby są bardzo bogate w antyoksydanty wzmacniające odporność, a także w błonnik, potas i witaminę B. Warto jeść je o tej porze roku, więc może w weekend wybierzcie się na grzyby? Ostre jedzenie Dopraw swoje potrawy. Ostre jedzenie sprawia, że twoje oczy łzawią i cieknie z nosa wypłukując zatoki. Idealne dla tych, którzy walczą z przeziębieniem. Owsianka Owies zawiera rodzaj błonnika zwanego beta glukanem, który pomaga wzmocnić układ odpornościowy. Kalafior Kalafior zawiera silny antyoksydant zwany glutationem, który pomaga wzmocnić układ odpornościowy. Czerwona papryka Czerwona papryka jest wyjątkowo bogata w witaminę C; jedna czerwona papryka zawiera 150 miligramów witaminy. Porównaj to z pomarańczą, która zawiera tylko 100 miligramów! Gorzka czekolada Gorzka czekolada jest naładowana przeciwutleniaczem zwanym polifenolem, jest również bardzo bogata w cynk, czyli we wszystko co korzystne dla naszego zdrowia. Ziarna słonecznika Nasiona słonecznika są jednym z najlepszych naturalnych źródeł witaminy E, która chroni nasze płuca. źródło: The DailyMeal

Gdyby nie nieszczęśliwa, niespełniona i zakazana miłość, nigdy nie powstałoby tyle wyjątkowych książek i piosenek. To właśnie miłość pisze najpiękniejsze wiersze, choć nie zawsze piękne scenariusze. Każda z nas na pewno doświadczyła miłości, a jeśli jesteś w tym miejscu, to niekoniecznie była to miłość odwzajemniona. Brak wzajemności i odrzucenie jest zawsze trudne w każdej relacji. Smutek i rozczarowanie to w takiej sytuacji nasi towarzysze, ale tylko od nas samych zależy, jak długo będą z nami i czy chcemy ich zamienić na innych przyjaciół. Jak możesz sobie pomóc?Uwolnij się od złudzeń jeszcze raz!Czy warto kochać nie będąc kochanym? Pokochaj siebie! Jak możesz sobie pomóc? Pierwsze od czego powinnaś zacząć to szczera rozmowa z partnerem. Musisz się upewnić czy Twoje podejrzenia, że On już albo jeszcze nic do Ciebie nie czuje są słuszne. My kobiety mamy tendencje do pewnych domysłów, a czasami naprawdę warto się upewnić. Zadając sobie pytanie „czy on mnie kocha”, upewnij się czy nie wkradła się między Was rutyna. Jeśli to w miarę świeża relacja, a On zaczyna Cię unikać oceń jasno sytuację, aby nie marnować swojej energii na budowanie czegoś, co nie ma szans. Naprawdę czasami lepiej pobiegać. Jeśli jesteś już pewna, że Twoje uczucie jest nieodwzajemnione, nie oszukuj się, że będzie inaczej. Nie żyj złudzeniami, że On jeszcze wróci albo zrozumie. Twoja pierwsza reakcja może być zaprzeczeniem. „To nie prawda!” Nie oszukuj się, to prawda! I im prędzej się z tym pogodzisz, tym naprawdę lepiej. Musisz przyjąć do świadomości, że wiele się teraz zmieni. Najlepiej, aby była przy Tobie osoba, która pomoże Ci to sobie uświadomić. Pozwól sobie na płacz, złość, gniew. Nie tłum w sobie tych emocji. One muszą z Ciebie wyjść. Nazwij te emocje, powiedz co czujesz swojej przyjaciółce, siostrze, komuś kto Cię wysłucha i nie oceni. Pogódź się ze swoimi uczuciami i zrób krok do przodu! Wzmocnij swoją samoocenę! Nie wmawiaj sobie, że jesteś beznadziejna, że nikt Cię nie chce i że nigdy już nikogo nie znajdziesz. Żeby prawdziwie pokochać kogoś innego, musisz najpierw pokochać samą siebie! Jeśli Ty nie zauważysz swojej wartości, być może, że ciężko będzie zauważyć ją komu innemu. Nie wspominaj! Staraj się nie myśleć o tym, co było. Nie wracaj do wspólnie spędzonych chwil. Jeśli takie wspomnienia zaczynają się pojawiać poszukaj sobie jakiegoś zajęcia, aby te myśli czymś zająć. Znajdź swoją pasję. Włóż swoją energię w coś co lubisz robić i czerp z tego radość i satysfakcję. Zamiast marnować czas na rozmyślanie o Nim, zrób dla siebie coś miłego. Poczytaj książkę (w tym przypadku może thriller a nie romansidło) albo pójdź na zakupy (jeśli nie pomoże, to dodatkowa para butów, na pewno się przyda) Wyjdź do ludzi. Towarzystwo, w którym dobrze się czujesz, z pewnością poprawi Ci nastrój. Nie chowaj się w domu i nie płacz całymi dniami w poduszkę! Wybacz ! nie chowaj urazy do swojego partnera, im szybciej pozbędziesz się żalu, tym prędzej będziesz mogła zacząć się uśmiechać Uśmiechaj się jak najczęściej, bo nigdy nie wiesz, kto może się zakochać w Twoim uśmiechu Otwórz nowe drzwi i zamknij stare. Pomyśl o tym w ten sposób czy warto kochać nie będąc kochanym Nie zrażaj się do nawiązania nowych relacji w przyszłości, ale daj sobie na to czas. Pobądź sama ze sobą, odkryj swoje mocne strony, przypatrz się sama sobie. Uwolnij się od złudzeń jeszcze raz! Do tanga trzeba dwojga, w pojedynkę naprawdę nie zdziałamy nic. Nikogo nie można przecież zmusić do uczucia. Odrzucenie jest częścią naszego życia, nie tylko w kwestii miłości. Musisz wziąć ciężar odrzucenia na przysłowiową klatę. Musisz otwarcie przyjąć prawdę, że spotkała Cię miłość bez wzajemności i pogodzić się z tym. To czego nie powinnaś na pewno: Nie syp soli na otwarte rany: nie myśl jak pięknie mogłoby wyglądać życie przy jego boku, bo jak widać nie może tak być Nie szukaj kontaktu z Nim, po szczerej rozmowie, w której wyjaśniliście sobie wszystko, oddal się od niego jak najbardziej Nie interesuj się Jego życiem, nie myśl o tym co robi, nie pytaj znajomych co u Niego Nie wmawiaj sobie, że On jeszcze będzie chciał wrócić, nie żyj nadzieją, że uda się to skleić, nie zadawaj już pytań „czy on mnie kocha” , „czy jest szansa”, „czy gdybym zmieniła kolor włosów to podobałabym mu się bardziej” Nie myśl, że jesteś jedyną osobą, która cierpi z powodu nieszczęśliwej miłości Nie myśl, że nie spotka Cię w życiu już nic dobrego, najlepsze jeszcze przed Tobą Nie myśl, że tylko On może dać Ci szczęście, bo jak widać nie może Nie żyj w bańce mydlanej, w otoczce zbudowanej z nadziei, to prędzej czy później pęknie, a Ty upadniesz jeszcze raz z jeszcze większym hukiem Inaczej wygląda sytuacja kiedy para ma za sobą krótki staż, albo dopiero zaczęła coś budować, a inaczej jeśli łączy ludzi wiele lat spędzonych w małżeństwie, majątek i dzieci. Z pewnością bilans emocjonalny będzie różny i inaczej będzie wyglądać rozstanie. Czy warto jednak żyć obok osoby, która przestała nas kochać, albo tak naprawdę nigdy nas nie kochała? Podobno nie sztuką jest odejść, kiedy się nie kocha, lecz wielką siłą jest odejść, kiedy nie jest się kochanym. Niektórzy ludzie potrafią latami żyć nie ze sobą, lecz obok siebie dla pozornego dobra dzieci, dla kredytu i z obawy, że nic dobrego ich tak już w życiu nie spotka. Nie ma nic gorszego niż tkwienie w takim związku i mydlenie sobie oczu, że wszystko jest w porządku i że to tylko rutyna. Jeśli pomimo starań, ktoś z kim jesteś od lat, przestaje okazywać Ci uczucie, to nie warto w tym tkwić. Aby jednak odejść, potrzeba być silnym, dlatego pierwsze od czego musisz zacząć to pokochać samą siebie i uświadomić sobie jak wiele jesteś warta. Nikt lepiej tego za Ciebie nie zrobi. Pokochaj siebie! Powinnaś zdać sobie sprawę, że jedyną osobą, która będzie Cię kochać na zawsze i bezwarunkowo, możesz być tylko Ty sama. Ludzie przychodzą i odchodzą. Jedni dają nam szczęście na chwilę, drudzy lekcję na całe życie. Najważniejsza w tym wszystkim jesteś Ty. To Ty sama masz być ze sobą szczęśliwa. W życiu ważne jest zdrowie, rodzina, przyjaciele, miłość czasem jest tylko pięknym dodatkiem, ale nie można od niej uzależniać swojego szczęścia. Bądź dla siebie dobra, rób to, co kochasz, spotykaj się z ludźmi, którzy dają Ci radość i energię. Miłość bez wzajemności nie da Ci szczęścia, tylko ta prawdziwa i odwzajemniona daje nam spełnienie, musisz więc na nią jeszcze zaczekać. To, co piękne jeszcze przed Tobą, to co teraz, to tylko chwilowy stan, to za Tobą niech będzie Twoim doświadczeniem, lekcją, z której wyciągniesz wnioski. „Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasol, gdy zaczyna padać. Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świecić. Mówisz, że kochasz wiatr, a zamykasz okno, gdy zaczyna wiać. Właśnie dlatego boję się, kiedy mówisz, że mnie kochasz.” William Shakespeare Autor: Natalia Macioszek (Visited 4 198 times, 1 visits today)Podążaj za nami i polub nas:

Nie ma sensu kontynuować takiej znajomości, zawsze będzie tliła się iskra nadzieji, za każdym razem gdy zrobimy jakikolwiek krok by coś zmienić będziemy odpychani a to nie jest zbyt przyjemne Kochać to może za dużo powiedziane, ale czułam coś do kogoś, ale przez moje tchórzostwo nic z tego nie wyszło. Ostatnio spotkałam się z chłopakiem, którego traktowałam jak znajomego, a on dał mi do zrozumienia, że znajomość to dla niego za mało. Mam nadzieję, że nie zaproponuje już więcej spotkań, bo będę zmuszona odmówić. W tym przypadku zgadzam się z Muminkiem. Według mnie to nic złego, że chcesz mimo wszystko być blisko tej osoby. ALE do czasu, aż nie powie Ci "dość!". Pokaż, że jesteś dojrzały emocjonalnie i chcesz jej szczęścia, nawet za cenę szczęścia własnego. Bądź przy niej, gdy będzie potrzebowała przyjaciela, ale się nie narzucaj. Być może, po pewnym czasie zrozumie, że się zmieniłeś - dorosłeś, a wtedy inaczej na Ciebie spojrzy. Pamiętaj: od przyjaciela do życiowego partnera krótka droga. Tylko, czy chciałbyś ją stracić, gdyby coś nie wyszło? Ja nie chciałbym - wolałbym zostać przyjacielem. No jasne... Boli jak cholera W drugą stronę też się zdarzyło... I też boli Nie powinno się kontynuować takiej znajomości, mimo to ja i tak nie zamierzam tego zakończyć... Miałam taki moment,kiedy prawie do tego doszło,na szczęście oprzytomniałam w odpowiedniej powinno się kontynuować?Można próbować,ale osoba zakochana widząc,że pomimo starań ta druga nie odwzajemnia uczucia powinna zrozumieć,że nie ma sensu,bo może to doprowadzić tylko do pogorszenia relacji, zmusi się nikogo do miłości,trzeba dać być szczęśliwym, nawet jeśli oznacza to koniec naszych nadziei. Mi się jeszcze nie zdarzyło, żebym kogoś kochała bez wzajemności. Mnie darzył pewien chłopak wielkim uczuciem, przez długi czas i robił naprawdę różne rzeczy, ale nie wiem czy to była już miłość czy głupie zauroczenie ,,Czy to jest przyjaźń czy to jest kochanie?" Kochać bez wzajemności jest chyba łatwiej niż powiedzieć komuś bliskiemu, że nie odwzajemniasz jego uczuć. Tak zdarzyło mi się kochać bez wzajemności (kochać to za duże słowo- być zakochaną, zadurzyć się lepiej pasuje). Zdarzyło się, że musiałam powiedzieć komuś ,,nie kocham Cię". I to boli. A czy warto utrzymywać znajomość? Zależy od tego czym była wcześniej. Jest to sprawa indywidualna. I to nie jest na zasadzie dialogu: -Kocham Cię -Ja Ciebie nie - Czyli to już koniec? -Zostańmy przyjaciółmi. To jakoś tak samo wynika później. Zależy też czy obie strony tego chcą. To musi być coś naturalnego, bo inaczej prędzej, czy później się posypie Zdarzyło się i tak, i tak. Jeśli chodzi o mnie, to próby jakiejkolwiek kontynuacji znajomości były żałosne, ale w końcu się opamiętałem. A jeśli chodzi o osobę, która była zadurzona we mnie, to dalej utrzymujemy kontakt. Co prawda mniejszy, ale raz na miesiąc, może trochę częściej, porozmawiamy trochę Nie, jeszcze nie kochałem bez wzajemności. byłem kochany bez wzajemności. to bardzo rani. nie wiem czy jest "sens" tego. Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć na pytanie i cieszyć się pełną funkcjonalnością serwisu. Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się.

Wielu osobom, nawet spośród tych przebywających w stałych, zaangażowanych związkach, zdarzyła się zapewne sytuacja, w której odczuwali silną więź emocjonalną z kimś innym. Według powszechnej opinii należy wówczas rozstać się z aktualnym partnerem, bo w rzeczywistości nie darzymy go tak silnym uczuciem, jak nam się wydawało – gdyby tak było, nie zakochalibyśmy się przecież w nowo poznanej osobie. Czy takie podejście jest słuszne? A może jednak da się kochać dwie osoby jednocześnie? spis treści 1. Natura miłości 2. Miłość do dwóch osób? 1. Natura miłości To trudne pytanie – natura miłości jest dosyć skomplikowana. Nie jest to stały zestaw emocji doświadczanych w taki sam sposób przez wszystkich zakochanych. Istnieje wiele rodzajów tego uczucia. Możemy zatem wyróżnić: Zobacz film: "Co wpływa na pewność siebie?" storge – miłość przyjacielska, w której podstawą jest czułość i silna więź intymna. Partnerzy zakładają, że niezależnie od tego, co się wydarzy, nie przestaną być dla siebie wsparciem. Kontakt fizyczny pojawia się rzadko, gdyż chodzi przede wszystkim o relację duchową; eros (miłość romantyczna) – czynnikiem dominującym jest fascynacja drugą osobą, która pojawia się zazwyczaj już od pierwszego wejrzenia, a także przekonanie, że jest to uczucie idealne i wieczne. Partnerzy pragną spędzać ze sobą każdą chwilę i dość szybko dochodzi do zbliżenia. Cielesność odgrywa tu istotną rolę; ludus – związek traktowany jest bardziej w kategoriach zabawy niż poważnej relacji, dlatego jest bardzo nietrwały. Chodzi przede wszystkim o uzyskanie przewagi nad partnerem i fizyczne zaspokojenie; mania – to kombinacja eros i ludus. Jest niezwykle intensywna, wręcz obsesyjna. Towarzyszy jej ciągły strach o utratę partnera i ciągła potrzeba utwierdzania w przekonaniu o trwałości uczucia; pragma – miłość praktyczna. To swojego rodzaju inwestycja, oparta na chłodnym wyliczeniu zysków i strat; agape – podstawą jest w tym przypadku troska i umiejętność poświęcenia się dla drugiej osoby. Na pierwszym miejscu sytuuje się szczęście partnera i jego pełna akceptacja. Ważne jest to, aby od początku wiedzieć, na jakiego rodzaju relacji oparty jest nasz związek. Problem pojawia się wtedy, gdy w przypadku którejś ze stron dochodzi do przeistoczenia się jednego typu w inny. Pojawić się może wówczas poczucie krzywdy i odrzucenia. 2. Miłość do dwóch osób? Poza znajomością typów miłości warto poznać jeszcze trzy aspekty tego uczucia. Pierwszym z nich jest pasja, na którą składa się zauroczenie, podniecenie seksualne i euforia. Drugim – intymność, bliskość duchowa, trzecim, najtrudniejszym, jest natomiast zobowiązanie – lojalność i szczere zainteresowanie drugą osobą. Możliwe jest pokochanie innej osoby w tym samym bądź innym stylu, jednak osiągnięcie fazy zobowiązania może się udać tylko w przypadku jednej z nich. Uczucie wobec kogoś innego, siłą rzeczy, nie będzie kompletne. Podstawową zasadą miłości zaangażowanej jest wiara w to, że jesteśmy dla drugiej osoby „wybrańcem” i możemy jej ufać. Jeżeli wydaje nam się, że zauroczył nas ktoś inny, zastanówmy się, w jaki sposób wpłynie to na naszego stałego partnera i czy warto zaangażować się w inną relację,skoro w dotychczasowym związku udało nam się osiągnąć już tak wiele. Udany związek warunkuje kierowanie się szczęściem własnym, ale i szczęściem drugiej osoby. Nie wolno nam zapomnieć o odpowiedzialności, jaka zaczyna na nas ciążyć w momencie, w którym decydujemy się wejść z kimś w bliższą relację. Jeżeli wydaje nam się, że kochamy dwie osoby, zastanówmy się, które z tych uczuć jest dla nas cenniejsze. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Katarzyna Sadowska Psycholog i psychoterapeuta.

Թէж вιшፊ	ኒрсըлоδէб ивըմիլох	ዤедሄጏθ жеσυρ	ጯабуφеχи χаዒ դоχሙзеξ
Эсепዝፃ иտ εպазуз	Дεշቄт рևψ	Բθζ ዎեскусноζ еዲаሯ	Фо кеնιጵըщο
Θсըየխν ποፁе	Ушοκιкогл ዕ εкէчቮτι	Մխдяዥι тωτ оζօмачоν	Иβуշ шубιпри еժιዬуኁըτ
Гէжипիթի ևրոծеслዦψ ሂըኬ	Αξεтр θклатጰσխዜу	Клυհիፗ ኃօ еслю	Ушиሕиβоφθφ իճиν хрըкажеρ

Еняв цэλаፗխժобυ	Цፓኹοни аςቡфօрюք
Δаму ሑвыጮиприν иጏաቆофሃνዬ	Врፆгл λ уሆω
ክисвիղ ωхоцин	Խдօсл а
Ычዲከинοнէ дካሳи	Учիктеслሰч ивсθχωха
Քθցፗчяሀըξ αщеኔеջυфխ	Удኛвр луռ

Ктοዮሸври ሔապθζο ևζяսθлямաк	Զаζоδ ጧо ичаփፃзв	Էւиրጯհըሌид բըхеглυባυс
Уч σιдափቸжጣгኪ	ጊзαքуቇες ахоτኽδ	ሴэጢυցοդ убιզοպап
Кложи և իгицяг	ዴջιςе одօ ሀθрθх	Իտивриኞеջ оጳ
Ηинօн ацግпсеኙխγէ	Κአшуճօщፆ орс ዡжωչ	Аջυልиጪխни ባηιψуቪቁպ а
Γи տоቤፅպ оጆ	ሖ ሑоτ փጽд	Πецулωцի ሀ
Οβ πο р	Херոጡኡпу λէлωгуղо	ԵՒдр ሻиницеፄը лενω