Treść piosenki, do spółki z jej wykonaniem, doprowadziły do tego, że "Je t'aime... moi non plus" została zakazana w kilku europejskich krajach Mimo zakazów, krytyki oraz potępienia ze strony samego papieża, płyta z utworem "Je t'aime... moi non plus" sprzedała się w 7 milionach egzemplarzy Jane Birkin i Serge Gainsbourg żyli razem przez 13 lat, doczekali się córki Charlotte, która również została piosenkarką i aktorką Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu Nim Serge Gainsbourg zaproponował wykonanie tego utworu swojej najnowszej kochance, proponował go innym kobietom, którymi się zachwycał - w tym najpiękniejszej francuskiej aktorce. Zaczęło się od... Brigitte Bardot W oryginale utwór "Je t'aime... moi non plus" Gainsbourg napisał dla Brigitte Bardot w 1967 r. Aktorka poprosiła go o napisanie piosenki miłosnej, czego kompozytor wcześniej nie robił. W planach było wydanie tego utworu jako singla, co wydawało się dosyć ryzykowne, bo nagranie pełne było podnieconych westchnień i symulowanych przez Bardot odgłosów orgazmu. Gainsbourg lubił pracować z aktorkami, bo mógł mówić im dokładnie, co mają robić - w tym wypadku stać bardzo blisko mikrofonu i zmysłowo szeptać. Gdy mąż aktorki, fotograf Gunter Sachs, dowiedział się o nagraniu, wściekł się z powodu erotycznego charakteru piosenki i do premiery nie doszło. Sachs uwierzył nawet plotkom, że podczas sesji nagraniowej jego żona i Gainsbourg naprawdę uprawiali seks. Brigitte Bardot i Serge Gainsbourg jako Bonnie i Clyde w 1967 r. Wspomnienia Brigitte Bardot. "Pisano, że wolałabym urodzić szczenię niż małego człowieka" Parę faktycznie połączył krótki, choć intensywny romans, ale pogłoski o tym, że w studiu nagraniowym działo się coś więcej, niż udawane westchnięcia, były nieprawdą. Sam Gainsbourg był poirytowany odbiorem utworu przez opinię publiczną i krytyków: Później Gainsbourg proponował nagranie nowej wersji tego utworu wokalistce Marianne Faithfull. Ona jednak odrzuciła propozycję. Po latach żałowała tej decyzji, jak sama przyznała w wywiadzie dla magazynu "Mojo" w 2001 r. - Jestem seksualna, ale w zupełnie inny sposób. Teraz przyjęłabym tę propozycję, a wtedy... będąc prawdziwym aniołkiem, to mogłoby wyjść jeszcze zabawniej. Żałuję, że tego nie zrobiłam - mówiła. Jane Birkin: Zrobiliśmy to, jak nudziarze Dwa lata później, gdy związek z Bardot był już historią, Gainsbourg zaproponował nagranie "Je t'aime... moi non plus" kolejnej swojej muzie - 20-letniej angielskiej aktorce Jane Birkin, którą poznał w 1968 r. na planie filmu "Slogan". Birkin przyjechała do Francji z małym dzieckiem, będąc w trakcie rozwodu, rolę w tym filmie przyjęła od razu, bo potrzebowała pieniędzy. Nie miała w planach rozpoczynania związku z wiecznie imprezującym, brzydkim i starszym od niej o 20 lat artystą. Do tego uważała, że na planie Gainsbourg jest trudny we współpracy. Dopiero po kilku tygodniach bliższej znajomości Birkin uznała, że da szansę człowiekowi, o którym mówiono, że był tak brzydki, że aż piękny. Miała nawet poprosić reżysera "Sloganu" Pierre'a Gimbalta, by zorganizował wspólną kolację dla siebie, jej i Gainsbourga, a potem... kulturalnie się ulotnił. Foto: REPORTERS ASSOCIES/Gamma-Rapho / Getty Images Jane Birkin i Serge Gainsbourg w 1970 r. Roger Vadim zakochiwał się w swoich aktorkach, ale nie na długo. "Bycie wiernym mi przeszkadza" I tak jak w przypadku wersji wykonywanej przez Brigitte Bardot, Birkin również została oskarżona o to, że oddała się cielesnym uciechom w studiu nagraniowym. - Zrobiliśmy to, jak nudziarze, każde w czymś w rodzaju budki telefonicznej - mówiła Jane Birkin w wywiadzie dla magazynu "Mojo" w 2001 r., dziesięć lat po śmierci Gainsbourga. - W tamtych czasach miało się jakieś dwa podejścia, więc bałam się, że będę wzdychała o dwie sekundy za długo i przegapię te bardzo wysokie nuty - o całą oktawę wyżej, niż w wersji z Bardot - więc Serge machał na mnie rękoma ze swojej budki, jak jakiś wariat. Zszokowali klientów restauracji, potępił ich nawet papież Aby sprawdzić, czy wspólne nagranie się udało, Gainsbourg zdecydował się wypróbować je... na niczego nie podejrzewających klientach jednej z londyńskich restauracji. - Ludzie zamarli, ze sztućcami w powietrzu. Wszyscy przestali jeść - wspominała po latach Jane Birkin moment, w którym spokojną restauracyjną muzykę zastąpiły jej pojękiwania. - Myślę, że mamy hit - ocenił tę próbę Serge Gainsbourg. Podobnego zdania był prezes wytwórni Fontana Records, który poprosił kompozytora o napisanie kolejnych dziesięciu utworów, by gorący singiel mógł stać się albumem. Foto: REPORTERS ASSOCIES/Gamma-Rapho / Getty Images Jane Birkin pod koniec lat 60. Utwór "Je t'aime... moi non plus" został zakazany w Hiszpanii, Szwecji i we Włoszech, a we Francji można było słuchać duetu Birkin-Gainbourg dopiero po godz. 23. Utwór nie podobał się włodarzom stacji BBC. Potępił go nawet Watykan w osobie papieża Pawła VI, którego Birkin nazwała "naszym najlepszym specem od PR-u". Określona mianem popowej wersji filmu "Emmanuelle" piosenka szybko stała się hymnem rewolucji seksualnej, jaka pod koniec lat. 60 przetoczyła się przez świat. Foto: Keystone-France/Gamma-Keystone / Getty Images Jane Birkin i Serge Gainbourg w 1969 r. Singiel z tym utworem sprzedał się na świecie w liczbie siedmiu milionów egzemplarzy, jednocześnie będąc jedynym utworem Serge'a Gainsbourga popularnym poza granicami Francji, gdzie uważany był on za geniusza. W późniejszych latach swoje wersje obrazoburczej piosenki nagrali też Malcolm McLaren, Nick Cave i Anita Lane, Cibo Matto i Sean Lennon oraz Cat Power i Karen Elson. Od dnia premiery "Je t'aime... moi non plus" wykorzystywany również był w dziesiątkach reklam, filmów i seriali - czasami na poważnie, czasami w ramach parodii. W 2004 r. Jane Birkin tak mówiła o "Je t'aime... moi non plus": Z zazdrości pojawiał się na planie filmowym Przez kilkanaście lat Jane Birkin i Serge Gainsbourg stanowili zgraną parę zarówno w życiu prywatnym, jak i w studiu. W 1971 r. zostali rodzicami dziewczynki, którą nazwali Charlotte. Gainsbourg był bardzo zazdrosny o aktorkę. Potrafił przyjeżdżać na plan jej filmu "Basen", by pokazać grającemu z nią Alainowi Delonowi, że nie ma szans u Jane. Foto: REPORTERS ASSOCIES/Gamma-Rapho / Getty Images Birkin i Gainsbourg z córką Charlotte w 1971 r. Birkin i Gainsbourg wspólnie nagrali jeszcze jeden kontrowersyjny album "Histoire de Melody Nelson" opowiadający historię potrącenia nastolatki jadącej na rowerze i romansie następującym po wypadku. W 1976 r. Birkin wystąpiła w reżyserowanym przez męża filmie zatytułowanym tak samo, jak ich wspólne osławione wydawnictwo. W końcu aktorka poczuła, że pijący na umór i robiący publiczne awantury partner to za dużo dla niej, dwójki jej dzieci i rozwijającej się kariery, więc odeszła. Przez dwa lata żyli w separacji, a w 1982 r. ostatecznie się rozstali. Birkin była już wtedy w ciąży z francuskim reżyserem Jacquesem Doillonem i układała sobie życie na nowo. Foto: Marc Piasecki/WireImage / Getty Images Jane Birkin z córką Charlotte Gainsbourg w 2021 r. Mimo rozwodu Birkin i Gainsbourg utrzymywali jednak przyjacielskie kontakty. Kupowali sobie nawzajem drogie prezenty i dzwonili często, by zwyczajnie porozmawiać. Było tak aż do śmierci artysty w marcu 1991 r. Serge Gainsbourg zmarł na atak serca na miesiąc przed swoimi 63. urodzinami. W chwili śmierci mieszkał zupełnie sam w ich dawnym domu w Paryżu, bo mimo upływu lat nie był w stanie podźwignąć się po rozstaniu z Jane.